Renee’s verhaal is er een die ik regelmatig voorbij zie komen in de praktijk. Haar paard Joker, een nog groene en enthousiaste ruin, was er volgens Renee’s woorden ‘in 1 keer mee opgehouden’. Ze vertelde dat hij van de een op de andere dag begon met staken tijdens het rijden. Renee was er vroeg bij: ze vroeg hulp in de vorm van les, de tandarts was langs geweest en ook haar zadelmaker had een check gedaan.



Achteraf gezien waren er al wat kleine signalen geweest die Joker had gegeven: Renee vertelde dat hij kijkerig was tijdens het zadelmak maken en vervolgens af en toe schrikkerig begon te worden. Vanuit daar was er opeens het staken ontstaan. Renee vertelde aan de telefoon: ‘De vooruit zit er echt helemaal niet meer op. Hij wil vaak gewoon niet meer lopen en komt omhoog, wat ik ook doe. Ik denk echt niet dat het aan mij ligt, bij anderen doet hij het ook. Maar of het nu de puberteit is en hij me uit probeert, of dat er echt iets is… Ik weet het gewoon niet meer.’ Renee wilde graag een afspraak inplannen voor een behandeling voor Joker, om eens echt verder te kijken waar Jokers gedrag vandaan kwam. Had hij pijn of ergens last van, of zat het toch echt ‘tussen zijn oren’?

Toen ik Renee en Joker kwam bezoeken, merkte ik dat Renee best een druk van haar omgeving voelde. Inmiddels had ze zoveel adviezen en meningen gehoord, dat ze er zelf toch ook van overtuigd raakte dat Joker een loopje met haar nam en hij in de puberteit was. En dat Renee het maar ‘even op moest lossen’, door hem goed aan te pakken, zo luidde het advies van stalgenoten.

Ze vertelde het hele verhaal nogmaals aan mij en ik merkte dat ze best gespannen was. Ik stelde voor om meteen de behandeling te starten bij Joker. Ik kom namelijk vanzelf tegen waar het om gaat en voor mij is het fijn om meteen te starten met behandelen.

En al heel snel werd er een hoop duidelijk voor zowel Renee als voor Joker. Joker reageerde namelijk op een positieve manier erg heftig op de behandeling. Hij voelde elke kleine correctie en doorstroming in zijn lichaam, volgde aandachtig waar ik mee bezig was en zijn concentratie was volgens Renee nog nooit zo lang geweest. En ook voor Renee was veel zichtbaar. Ik kon haar een paar gevoelige punten in Joker’s lichaam laten zien, waar zijn spieren duidelijk op reageerden. Zo kon ik Joker’s hele lichaam langs gaan en tot op diep niveau werk verrichten. Joker werkte hierin goed mee en gaf goed aan wat er was; een fijn, gevoelig paard voor mij om mee te werken. Renee kon mijn werkwijze mooi volgen en ze herkende het gedrag van Joker als ik een gevoelig punt gevonden had. Hij liet namelijk hetzelfde gedrag zien wat hij deed als hij staakte onder het zadel.

Nadat ik wat dieper werk had gedaan in de psyche om o.a. de geestelijke druk te verminderen, waarmee ik vaak afsluit, stond Joker er na drie kwartier ontspannen bij. Een hangend hoofd, achterbeen op rust en een zachtjes trillende onderlip, af en toe een gaap… Een hele andere Joker dan hoe zowel Renee als ik hem bij de start van de behandeling zagen. Renee’s eerste opmerking: ‘Ik heb hem nog nooit zo ontspannen zien staan! Ik voel me zelf ook een stuk rustiger, vooral van binnen. Echt heel fijn, zeg!’.

Wat voor Renee belangrijk was, was dat ze weer het vertrouwen in zichzelf terug had én in Joker. Dat er toch lichamelijk het een en ander aan de hand was, was voor haar letterlijk zichtbaar geworden tijdens de behandeling. Ze vertelde na de behandeling dat ze het nog wel spannend vond om er weer op te gaan, om die eerste keer te rijden, dat er bij haar natuurlijk ook een knop om moest en ze niet met al die twijfels weer naar stal wilde gaan. Ik legde haar uit dat dat een hele logische en menselijke reactie is en dat tegelijkertijd de voorwaardes voor het gedrag van Joker waren behandeld. Dat had Renee zelf ook gezien, zo bevestigde ze. Ik stelde haar voor om Joker eerst even te longeren voordat ze weer opstapte, zodat ook hij aan zijn lichaam kon wennen. Er was namelijk veel opgelost tijdens de behandeling, veel in werking gezet… En dat heeft ook voor het paard vaak even tijd nodig om weer helemaal in balans te komen. Want een lichaam wat weer vrij is van blokkades, dat voelt heel fijn en tegelijkertijd ook anders. Vaak werkt een behandeling ook nog een tijdje door, zodat correcties ook later nog plaats kunnen vinden wanneer het lichaam daaraan toe is. Teveel in 1 keer zorgt niet voor de lange termijn oplossing.

Renee snapte mijn uitleg en vond het fijn om ook hierin ondersteuning te krijgen. Ik liet haar daarna dan ook gerustgesteld achter: ze had een plan van aanpak en keek met een frisse blik naar haar en Jokers ontwikkeling. Dat Joker nog het een en ander moest leren door zijn leeftijd, was duidelijk. Dat zijn staken een lichamelijk probleem was, wat zich op had gebouwd, was ook duidelijk. En met die geruststelling ging Renee aan de slag met Joker.

Een maand later trof ik Renee weer. Ze begroette me met een grote glimlach en liep enthousiast naar Jokers stal. Ik vroeg haar naar hoe de afgelopen weken waren gegaan. Renee vertelde dat het voor haar het meest belangrijk was geweest om te weten waar Jokers gedrag vandaan kwam. Veel hoop had Renee eerst niet, gaf ze toe. Ze had het al een beetje opgegeven, ze kon niet bedenken hoe Jokers stakende gedrag opeens een positieve wending kon nemen.

En toch was dat precies wat er gebeurd was! Volgens Renee al tijdens de eerste keer dat ze weer in het zadel zat na de behandeling. ‘Als sneeuw voor de zon verdwenen’, zei Renee lachend. Wat haar het meest opviel, naast dat het staken was gestopt: de soepelheid in Jokers lichaam. Ze vertelde dat ze Joker nog nooit zo soepel had gevoeld en dat dit elke week nog verbetert. Hij gebruikt zijn lichaam meer, reageert stukken beter en ook aan de longe is een groot verschil zichtbaar. Renee’s conclusie was dat Joker van het begin af aan misschien al ergens last van had gehad, wat zich steeds verder had opgebouwd tijdens het doorrijden. En het schrikkerige gedrag waren de eerste signalen geweest voor Renee.

Daarnaast vertelde ze dat de behandeling had ervaren als een totaalplaatje: ze dacht dat de behandeling voor Joker was, maar het had haar ook geholpen. Ons gesprek na de behandeling had haar aan het denken gezet en vooral de bevestiging en het vertrouwen wat ze voelde na dit gesprek zorgde ervoor dat ze ook met een frisse blik verder kon met Joker.

En tijdens de tweede behandeling merkte ik ook een groot verschil in Jokers lichaam. Er was zelfs meer bespiering aanwezig, op de juiste plaatsen. Joker gaf hier en daar nog wat kleine punten aan en dat betekende dat ik vooral aandacht kon besteden aan het diepere werk. Hierin mocht ik Renee zelf ook een stukje betrekken, omdat ze toch erg nieuwsgierig was geworden naar de rust die ze na de eerste behandeling had ervaren. En vanuit die rust was het voor Renee makkelijker om de band met Joker te voelen en verder op te bouwen.

Zorgt dit verhaal ergens bij jou voor herkenning? Dat is goed mogelijk, want Renee’s verhaal is er een waar best wat vraagstukken in zitten die ik regelmatig tegen kom. Ieder paard, iedere ruiter en daarmee ieders verhaal is uniek en vraagt ook om een unieke en individuele aanpak. Elk gedrag en elk lichamelijk probleem, hoe identiek misschien ook, kan een andere oorsprong hebben. Het is belangrijk om die kern te vinden en van daaruit verder te behandelen, waarbij ook naar alle andere mogelijke factoren wordt gekeken. En vaak kan in 1 behandeling al heel veel winst worden behaald!

Heb je al een keer een behandeling voor je paard gehad, dan is het goed mogelijk dat je punten uit Renee’s verhaal herkent. Ben je nieuwsgierig geworden door dit verhaal en denk je: ik ben benieuwd wat een behandeling voor mijn paard kan doen? Dan ben je welkom om een behandeling in te plannen! Ik neem graag de tijd om met jullie mee te kijken en ook van jullie verhaal een succesverhaal te maken

Tot snel! 

Gary Aikema-Petiet  

*Met dank aan Renee voor het mogen delen van haar verhaal